 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Верас прытушана зьзяе – як боль у грудзях...
Неба Радзімы – такое халоднае неба.
А нада мной аніякі ня плешчацца сьцяг,
І аніякага вернага войска ня трэба.
Я за сабой не паклічу ні хцівых, ні злых,
Ні юнакоў, апантаных ідэямі волі.
Сьмерці хапае – няхай паміраюць за тых,
Што не саромяцца пышнай прароцкае ролі.
Куля ніколі ня ведае шлях у абход.
Война самотны ня ведае шлях да спакою.
Маніш, чужынец, што мой не са мною народ.
Ён – гэта я, ён ніколі ня будзе з табою.
Вежы маёнтка майго парасьлі палыном.
Тых, што кахалі мяне, –
суд зямны не ўваськрэсіць.
Покуль жывы, Беларусь мая –
родны мой дом,
Так, Беларусь – не «губэрня»,
ня «ўсходнія крэсы».
Нават асуджанасьць зброяю стала маёй.
І безвыходнасьць –
крыніца змаганьня для сьмелых.
Верас палае над беднай сьцямнелай зямлёй,
Быццам у попеле іскры пажару сасьпелі.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
